Η άνοιξη στη Γέρα

Η  Άνοιξη  μας.....                                                                                                                                                                                        

Γιάννης  Γρηγ.  Σκαλόπουλος    Ποίηση   Μυτιλήνη  2004                                                                                                                                               

                  

                                                                                                                                        

Το ξέρεις πως είμαι γεννημένος
από άλλους χρόνους,
ίσκιους αρχαίους, αφτιασίδωτους
οπού η καρδιά μου στάζει
Αγάπη και Νερό
για τον Κόσμο.


Ένας περαστικός ιχνηλάτης
που στα μεγάλα χωράφια της Γης
σπέρνει και θερίζει το Ψωμί
για να θρέψει τους Πεινασμένους,
που κουβαλώ με τις
κοίλες χούφτες μου
Νερό
και ποτίζω τα ζωντανά των Ερήμων.


Το ξέρεις,
πως στα χρόνια που φθάσαμε
οι θύελλες όλο και πληθαίνουν
κι΄ οι θάλασσες πιότερο θεριεύουν.
Ως τα χθες,
ανυποψίαστοι προσμένουμε το Χειμώνα
με απαντοχή να μαζευτούμε στη πατρική χόβολη
ψήνοντας κάστανα
πίσω απ΄ τον βλογημένον ίσκιο
της Μάνας,
γελούσαμε λέγοντας χωρατά


Προσμένουμε και τον ταχυδρόμο
να μας φέρει Μιάν Άνοιξη
μέσα σ΄ένα φάκελλο κλειστό
με χρώμα ροζέ
και Όνειρα γυαλιστερά.


Εμείς κρατούσαμε σφιχτά τους Χειμώνες
καρτερώντας τες Άνοιξες,
τες αθισμένες Μυγδαλιές
και της φωτιάς τα γαρύφαλλα.

Τι κι΄αν δεν πέρασεν ο Ταχυδρόμος!
Εσύ το ξέρεις :
Εμείς περιμένουμε την Άνοιξη
αφού οι γελούμενες καρδιές μας
σπέρνουν και θερίζουν
Στάχυ κι Ελπίδα
για τους κατατρεγμένους της Γης.

•